Καρδιά μου, είσαι πάλι μοναχή
γιατί όλα έχουν τέλος και αρχή,
βαθιά σ’ έχουν πληγώσει
κι ας τα `χεις όλα δώσει,
μα κάτι πάλι θα βρεθεί.

Ούτε μια ώρα δεν περνάει πια,
χωρίς τη λύπη να `χεις συντροφιά,
σε βλέπω και δακρύζω,
το δάκρυ σού χαρίζω,
χαρά δεν έχω να σου δώσω πια.

Πάει τ’ όνειρό μας, δε γυρνάει,
σαν μια μέρα που περνάει,
μα θα `ρθει η ώρα να σου πω,
έλα τώρα, τώρα, τώρα, τώρα,
τώρα, τώρα, τώρα,
πες ξανά το "σ’ αγαπώ".

Καρδιά μου, μην θυμάσαι τα παλιά,
τόσα χαμένα λόγια και φιλιά,
σε βλέπω και δακρύζω,
το δάκρυ σού χαρίζω,
μα θα σου δώσω κάποτε χαρά.