Παραμονή Πρωτοχρονιά,
παντού γιορτή παντού χαρά.
Μα εσύ αγάπη μου γλυκιά
δεν είσαι πια κοντά μου
κι από τα μαύρα ρούχα μου
αχ, πιο μαύρη είν’ η καρδιά μου.

Σαν τέτοια μέρα, πιασμένοι χέρι-χέρι
γυρίζαμε τα μαγαζιά
μα ο χωρισμός μας σαν δίκοπο μαχαίρι
μου κομματιάζει την καρδιά.

Παραμονή Πρωτοχρονιά,
πάει ένας χρόνος τώρα.
Μου `γινε πόνος η χαρά
και η γαλήνη μπόρα.

Μέσα στο πλήθος περπατώ
κι όλο θαρρώ πως θα σε δω.
Αλίμονό μου τον φτωχό
δεν είσαι πια κοντά μου
σ’ άλλον χαρίζεις την καρδιά
γλυκιά παρηγοριά μου.

Στάθηκα μόνος
μπροστά σε μια βιτρίνα
που κάποτε είχαμε σταθεί.
Στο κρύσταλλό της πριν ένα-δύο χρόνια
κοιτούσαμε και οι δυο μαζί.