Βαριά θλιμμένος κάθισα
σε πέτρα μαυρισμένη
πονεί η καρδιά και δένεται
για μια ζωή χαμένη.

Πονώ και ο αντίλαλος
το βογκητό μου παίρνει
τι βαρύς καημός
με δέρνει.

Μπροστά στα πόδια μου έρχεται
το κύμα και ξεσπάει
κι όπως θρηνώ τον χωρισμό
με βογκητό απαντάει.

Πονώ και ο αντίλαλος
το βογκητό μου παίρνει
τι βαρύς καημός
με δέρνει.

Πού να `ναι η μανούλα μου
να με `βλεπε που λιώνω
και ότι καταστράφηκα
για μιας γυναίκας πόνο.