Πήρα τα μάτια μου
και έφυγα στα ξένα
αχ, πάντα Βλάχα μου
ο νους μου πάει σε σένα.

Που ο κόρφος σου
μυρίζει από θυμάρι
που `χεις ξανθά
μαλλιά σαν κεχριμπάρι.

Κι είσαι όπως σ’ άφησα
λουλούδι αγνό του Απρίλη
με το χαμόγελο
της παρθενιάς στα χείλη.

Βλαχοπούλα μ’ δε σ’ αλλάζω
να το ξέρεις με καμιά,
Βλαχοπούλα μ’ εκατό τοις εκατό
είσαι Ρωμιά.

Όσο κι αν είμαι
τώρα κοσμογυρισμένος,
πλούτη κι αν έκανα
κι αν ζω ευτυχισμένος.

Ένα πάντ’ είναι πάντα το όνειρό μου
μια μέρα να γυρίσω στο χωριό μου,
παντοτινό μου να σε κάνω Βλάχα μ’ ταίρι
γιατί δε σ’ άγγιξε κανένα ξένο χέρι.

Βλαχοπούλα μ’ δε σ’ αλλάζω
να το ξέρεις με καμιά,
Βλαχοπούλα μ’ εκατό τοις εκατό
είσαι Ρωμιά.