Αφού ήτανε πάντοτε στο χέρι μου
να μην έφευγες και να σ’ έχω ταίρι μου,
εγελάστηκα κι άλλος σ’ έχει αγκαλιά.
κι εγώ έμεινα σαν πουλί χωρίς φωλιά.

Ήτανε στο χέρι μου
ό,τι θέλω να σε κάνω
κι από ένα λάθος μου
μια για πάντα πια σε χάνω, αχ!

Πώς μου τα `κλεισες και με τι τα μάτια μου
αφού πέθαινες μπρος στα σκαλοπάτια μου;
Μες στα στήθια σου έκρυβες σκληρή καρδιά
και μου έδωσες πονηρά τη μαχαιριά.

Ήτανε στο χέρι μου
ό,τι θέλω να σε κάνω
κι από ένα λάθος μου
μια για πάντα πια σε χάνω, αχ!

Πάντα σε ζητώ μες στην παραζάλη μου
ξέρω σ’ έχασα από το κεφάλι μου
κι αν μετάνιωσα και πονώ τόσο πολύ,
φταίω εγώ δε φταις εσύ.

Ήτανε στο χέρι μου
ό,τι θέλω να σε κάνω
κι από ένα λάθος μου
μια για πάντα πια σε χάνω, αχ!