Όπως το νερό στ’ αυλάκι
που κατρακυλά
τρέχουν απ’ τα δυο μου μάτια
δάκρυα πολλά.

Μ’ έφαγαν οι δρόμοι
να σ’ αναζητώ
σ’ έχασα απ’ τα μάτια
κι έκλαψα γι αυτό.

Κάθε στάλα δάκρυ
και σταλαματιά
πάνω στην καρδιά μου
γίνονται φωτιά.

Είμαι σαν ερημοκλήσι
μες στην ερημιά
δεν περίμενα να δείξεις
τόση απονιά.

Η καρδιά ν’ αντέξει
άλλο δεν μπορεί
κλαίω που με δέρνουν
όλοι οι καιροί.

Κάθε στάλα δάκρυ
και σταλαματιά
πάνω στην καρδιά μου
γίνονται φωτιά.