Το σπίτι αυτό το ρημαγμένο
απ’ τον κισσό αγκαλιασμένο
είναι το σπίτι μια αγάπης
που `χει για μένα πια χαθεί.

Σ’ έναν έρημο δρόμο την βρήκα
κάποια νύχτα βαριά με βροχή
σκλάβος πια στων ματιών της την γλύκα
στην δική μου την πήρα ζωή.

Σε αυτό το απόμερο σπίτι
μυστική είχα χτίσει φωλιά,
όμως χάθηκε, πού πήγε τώρα,
όπως φεύγουν χιλιάδες πουλιά;

Το σπιτάκι κοιτάζω και κλαίω
δεν ξεχνώ την δική της μορφή
σε έναν άγνωστο δρόμο την βρήκα
και στο άγνωστο έχει χαθεί.