Tα κάστρα του Γεντί Κουλέ τα γκρέμισες μονάχος.
Στις φυλακές της Κέρκυρας ήσουνα ένας βράχος
και στο Νταχάου όρθιος φάρος κι οδηγητής,
στο Γράμμο ασυμβίβαστος ένοπλος μαχητής.

Σάλπισες την αντίσταση μέσα από τη φυλακή.
Παιάνισες το θούριο Ρήγα Βελεστινλή
κι έσπρωξες τον λαό μας σε νέα εποποιία
με οδηγό το ΚΚΕ σε ένδοξη πορεία.

Γεια σου ρε Γράμμο! Γεια σου!
Που σε πατήσανε ηγέτες λαογέννητοι και σε τιμήσανε
σαν τον Ζαχαριάδη και τον Χαρίλαο
ωσάν τον Μπελογιάννη με το γαρύφαλλο.

Χιλιοτραγουδισμένος άφοβος αρχηγός,
που με τις οδηγίες σου ο λαϊκός στρατός
στα χιόνια πολεμούσε και στις βουνοκορφές
κι έγραψε ιστορία από παλικαριές.

Στις δύσκολες στιγμές σου τις μοναχικές
απ’ το Σοργκούτ το φώναζες "εγώ είμαι ΚΚΕς".