Αχ, στερνή μου γνώση, αν σ’ είχα πρώτα
θα είχα κλειδώσει καλά την πόρτα,
να μη μού κλέψουν τη χαρά
να μη μού κάψουν την καρδιά.

Τώρα κατάλαβα τι ήσουν για μένα,
τώρα που μού `φυγες κι είν’ όλα χαμένα,
μόνος, το λάκο μου τον έσκαψα, μόνος,
μόνος, τα σπλάχνα μου τα ξέσκισα, μόνος
και μ’ έρεψε ο πόνος, ο πόνος, ο πόνος.

Στερνή μου γνώση, αν σ’ είχα πρώτα
θα είχα κλειδώσει καλά την πόρτα,
να μη μού κλέψουν τη χαρά
να μη μού κάψουν την καρδιά.

Ποια μοίρα άδικη με τύφλωσε τόσο,
την ευτυχία μου μονάχος να διώξω,
χρόνια σε παίδεψα, χαμένη χαρά μου,
τώρα μετάνιωσα που είσαι μακριά μου
και κλαίει η καρδιά μου, καρδιά μου, καρδιά μου.

Στερνή μου γνώση, αν σ’ είχα πρώτα
θα είχα κλειδώσει καλά την πόρτα,
να μη μού κλέψουν τη χαρά
να μη μού κάψουν την καρδιά.