Τόσα χρόνια μαζί μου
δεν μου παραπονέθηκες ποτέ.
Έκανες πως μ’ αγαπούσες
πως ζήσαμε στιγμές ονειρικές.

Αντί ειρωνεία
να σε τρέφω με αγάπη εγώ
κι εσύ υποκρισία
και χαμόγελο σαρδωνικό.

Με εγκαταλείπεις
για κάποιον που δεν ξέρει τ’ όνομα σου.
Με εγκαταλείπεις
για κάποιον που δε σε νοιάζεται.

Μα ξαναγυρίζω πίσω
βλέπω το παραμύθι σου.
Τώρα που εσύ μου φεύγεις
κι ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου.

Ίσως είναι η ώρα
η πιο κατάλληλη ν’ αρχίζω να ζω.
Φτάνει πια η στεναχώρια
θα ριχτώ στο γλέντι και στο χορό.

Με εγκαταλείπεις
για κάποιον που δεν ξέρει τ’ όνομα σου.
Με εγκαταλείπεις
για κάποιον που δε σε νοιάζεται.

Κι εγώ μένω μόνος, μένω ξύπνιος
μες στη νύχτα
ψάχνοντας τον εαυτό μου
το πήγε στραβά και γιατί.

Μα εγώ δε μένω μόνος
παίρνω τους δρόμους τη νύχτα,
ψάχνω για να βρω κάτι
κάτι πιο αληθινό.

Με εγκαταλείπεις
για κάποιον που δεν ξέρει τ’ όνομα σου.
Με εγκαταλείπεις
για κάποιον που δε σε νοιάζεται.
Με εγκαταλείπεις.