Ήρθα στο σπίτι να σε βρω
και βρήκα το ένα σου φτερό
στην άκρη τσακισμένο
μου είπες με βραχνή φωνή
πως μια αγκαλιά θέλεις σφιχτή
ίσως αυτό να `ναι ταξίδι τελευταίο.
Στα δεκαεννιά ο κόσμος σε τρομάζει
στα δεκαεννιά δεν έχεις οξυγόνο
κι έκανες κάθε αναπνοή
παραισθησιογόνο.
Ήρθα στο σπίτι να σε δω
κι είδα το ένα σου φτερό
στην άκρη ματωμένο.
Θα ήθελα να `χα δύναμη
να διώξω αυτή την απειλή
και σαν τον ήλιο την αυγή, να σ’ ανασταίνω.