Αφήνεις δάκρυα και ευχές
μπροστά στα πόδια μια εικόνας να ξανάρθουν.
Όλα αυτά τα καλοκαίρια που ερωτεύτηκε ο χειμώνας να αναστηθούν.

Πες μας εσύ νεράιδα της αγάπης
που έχεις κρύψει το νερό της λησμονιάς.
Σε ποιας βασίλισσας σε ποιας κύρας τα μάτια
σε μονοπάτια ξένα μην μας τριγυρνάς.
Που ναι τα χρόνια που παιδιά μας είχες τάξει
Σαν μεγαλώσαμε θα βγάζαμε φτερά..
Μα εγώ μονάχα με τον νου μου έχω πετάξει
και είμαι ακόμα μακριά.

Αφήνεις πόρτες ανοιχτές
μα τα παράθυρα κλεισμένα σκοτεινά.
Όλα αυτά και άλλα τόσα που χθες χρόνια ξεχασμένα
Όνειρα άδεια στο συρτάρι και κλειστά.