Μ΄ένα καράβι εγώ ξεκίνησα,
με μια πυξίδα και τον χάρτη μου.
Στους πειρασμούς όμως δεν λύγισα,
δέθηκα πάνω στο κατάρτι μου.

Τ΄άσπρα πανιά να βάλω ξέχασα
κι αδημονώ για την αγκάλη σου,
μαύρα πανιά κι όμως επέστρεψα,
αίμα στα βράχια απ΄το κεφάλι σου.

Όλοι μας μια Οδύσσεια ζούμε,
τους Λαιστρυγόνες πολεμούμε.
Κι αν φάμε τους Λωτούς ξεχνάμε,
όλα εκείνα που αγαπάμε.

Λένε πως είμαι πολυμήχανος,
στο κύμα νιώθω τόσο αμήχανος.
Για την Ιθάκη πάντα έψαχνα
στην τρικυμία όμως την έχανα.