Ντίβα, ήμουνα ντίβα
και διάλεγα τους άντρες πρώτη,
ντίβα, μέχρι που σ’ είδα
μικρέ μου, φτερωτέ τοξότη.

Ντίβα, ήμουνα ντίβα
και μοίραζα παντού τα "όχι",
ντίβα, μέχρι που σ’ είδα
και πιάστηκα μέσ’ στην απόχη.

Για σένα πίνω κι όλα τα δίνω,
καθόλου δε μ’ αναγνωρίζω,
εμένα, τη ντίβα και τη μοιραία,
πώς μού την έφερες ωραία.

Νύχτα, μέσα στη νύχτα,
για σένα τραγουδάω απόψε,
σβήσε, τα φώτα σβήσε
και το λουλούδι μου έλα κόψε.

Για σένα πίνω κι όλα τα δίνω,
καθόλου δε μ’ αναγνωρίζω,
εμένα, τη ντίβα και τη μοιραία,
πώς μού την έφερες ωραία.