«Οι μέρες είναι πέτρες.
Τσακμακόπετρες που έτυχε νά βρει η μια την άλλη κι έγιναν δυο τρεις σπίθες·
πέτρες του αλωνιού που τις χτυπούν τα πέταλα κι έλιωσαν πολύ κόσμο,
βότσαλα στο νερό με τα εφήμερα δαχτυλίδια,
πετραδάκια πολύχρωμα και υγρά στ’ ακρογιάλι,
ή λήκυθοι, στήλες που κάποτε σταματούν το διαβάτη.
Οι μέρες είναι πέτρες·
σωριάζουνται η μια πάνω στην άλλη…»