Από μικροί παίζαμε κρυφτό
ακόμα ψάχνουν να μας βρουν
στους δρόμους οι περαστικοί.

Κι απόψε σ’ αγκαλιάζω σιωπηλά
μες στον κρυψώνα μας
-κανείς δεν υποπτεύεται,
δε σκέφτεται να ξεφυλλίσει ένα βιβλίο
με ιστορίες εκτός θέματος.

Στη σελίδα τριάντα οχτώ
τόλμησα να βγάλω για λίγο
την καθημερινή χλωμή μου προσωπίδα
-με τα χρόνια είχε επίμονα κολλήσει.
Στη σελίδα τριάντα οχτώ
σε φίλησα με τ’ αληθινά μου χείλη,
σου μίλησα με τ’ αληθινά μου λόγια,
σε κοίταξα με τα μάτια της ψυχής μου.

Σε λίγο θ’ αλλάξουμε σελίδα,
το `χουμε καθιερωμένο,
μη τύχει και καταλάβουνε την κρύπτη μας.
Αλλάζουμε,
σαν φτάσουμε μια μέρα στον επίλογο,
θα εγκαταλείψω τη χλωμή μου προσωπίδα,
λάφυρο, στους περαστικούς
σε μία παράγραφο πριν από το τέλος.