Εχ, φτωχομάνα, Κοκκινιά, προσφυγομάνα, ασίκισσα λεβεντομάνα,
που με γυμνές πατούσες πάταγες την πυρκαγιά κι άνθιζες όλη αστέρια και γαλάζια λουλουδάκια,
εχ, Κοκκινιά, που πάντα γυμνοπόδαρη το θάνατο πατάς και πάντα
στα μεσουράνια πλαταγίζεις του αγονάτιστου λαού την αιματόβρεχτη παντιέρα.