Απ’ τη στοά περνούσαν αδιάκοπα στρατιώτες.
Πολλά τα βήματα· ενδεχόμενα πολλά. Στο μπαλκόνι
δυο άδειες καρέκλες κι ένα φεγγάρι.
Ακούω τα κρυφά σπιθίσματα, τις σιωπηλές φωνές. Κάτω
απ’ το κρεβάτι τα παπούτσια σου. Μες στον καθρέφτη
το σώμα σου γυμνό. Τα υπόλοιπα
έμειναν τόσο μακρινά, τόσο λησμονημένα
πού ένα πουλί ξαγρυπνισμένο μπορούσε να `ρθει.