Τι με κοιτάζεις και δε μιλάς
μορφές αλλάζεις και με χτυπάς
μ’ αυτά τα μάτια υγρά σπαθιά
χίλια κομμάτια γένηκε η καρδιά.

Κλεισμένοι οι δυο μας μες στη σιωπή
στο βλέμμα ο χρόνος έχει σταθεί
ποιος θα μιλήσει, ποιος θ’ αρνηθεί
κι από τους δυο μας ποιος πρώτος θα σωθεί.

Τι με κοιτάζεις και δε μιλάς
δεν το γνωρίζω το γέλιο που φοράς
κι εγώ να στέκω, να μη ρωτώ
και για τους δυο μας κουράγιο που θα βρω.