Πάντα το βράδυ έρχομαι
φως μου, στη γειτονιά σου
για να σου γλυκοτραγουδώ
ν’ ανοίγει η καρδιά σου.

Γιατί συχνά στήνε χαλούν
οι άτιμοι εχθροί μας
που πάντοτε επιθυμούν
ν’ αυξάνοντ’ οι καημοί μας.

-Γεια σου Σοφίτσα μου, γεια σου μανίτσα μου!

Γι’ αυτό μια νύχτα άξαφνα
φως μου, πια θα κλεφτούμε
κι όλοι οι εχθροί θα σκάσουνε
όταν θα παντρευτούμε.

Οι δυο καρδιές μας, κούκλα μου
τότε θα ενωθούνε
ωσότου να πεθάνωμε
τότε θα χωριστούμε.