Μέρα και νύχτα σκυθρωποί
κι οι στόχοι μας αόριστοι,
περνάμε όλη τη ζωή
στα σπίτια μας εξόριστοι.

Οι φίλοι ξεμακρύνανε,
οι έρωτες μνήμες γίνανε,
τα χρόνια μας καπνός
καθώς βρεθήκαμε εντός
στις κοινωνίες του ενός
κι η ευτυχία κανενός.

Ακροβατώντας μια ζωή
απ’ τη χαρά στη λύπη
μέχρι να σπάσει το σκοινί
και μας τυλίξει η λήθη.

Οι φίλοι ξεμακρύνανε...

Έρχονται κίτρινες χρονιές
κι ο ένας απ’ τους δυο μας
θα ζητιανεύει στις γωνιές
ένα χαμόγελό μας.

Οι φίλοι ξεμακρύνανε...