Άπλωσε τα δυο χέρια σου
κι αγκάλιασε τ’ αστέρια
πάρε το φως του ουρανού
βγάλε την θύμηση απ’ το νου
κι άσε τις αναμνήσεις σου
να γίνουν περιστέρια.

Τα παλιά φιλιά γίνανε πουλιά
μες ατον Άδη φτερουγίζουν
σε αναζητώ στ’ όνειρο αυτό
τα δυο μάτια μου δακρύζουν.

Δώσε πνοή στον άνεμο
φλόγα από την ψυχή σου
κι όταν θα γίνει αληθινή
η θύμηση η μακρινή
κάνε φτερά στο βήμα σου
και θάρρος στην ζωή σου.

Τα παλιά φιλιά γίνανε πουλιά
μες στον Άδη φτερουγίζουν
σε αναζητώ στ’ όνειρο αυτό
τα δυο μάτια μου δακρύζουν.