Δώσ’ μου τα χείλια σου να πιω,
τα χείλια σου να πιω,
την πίκρα μου να ξεδιψάσω,
και στην αγάπη σου να μπω,
στην αγάπη σου να μπω,
τα πάθη μου να ξαποστάσω.

Μέσ’ στο σκοτάδι περπατώ
και λίγο ήλιο σου ζητώ.

Είναι ο δρόμος μου μακρύς,
ο δρόμος μου μακρύς
κι από την κούραση στενάζω
και τ’ ανηφόρι της ζωής,
τ’ ανηφόρι της ζωής,
χωρίς εσένα δεν το βγάζω.

Μέσ’ στο σκοτάδι περπατώ
και λίγο ήλιο σου ζητώ.