Τώρα που το ποτάμι πότισε τις στράτες
και τα περιβόλια,
άναψε κι η φωτιά το βλέμμα σου
και φέρνω κρύσταλλο νεράκι.

Τ’ άλογο θα σκάψει πάλι το χορτάρι
ήλιος θα τρυγήσει κίτρινα σταφύλια,
τα μελισσόπουλα θα βγούνε, σύννεφα από φτερά
κι η μέρα, μ’ ένα κλώνο γιασεμί,
θα σου χτενίσει τα σγουρά μαλλιά,
θα ζω γιατί μ’ αγάπησες, καλέ μου,
σαν λουλουδένια μουσική, καλέ μου.