Ο Μηνάς ήταν φτωχός
κι έμενε σε μια παράγκα,
μα ήταν πάντα γελαστός
κι ας τον παίρνανε για μάγκα.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Όταν ήτανε μικρός
δούλευε στα καφενεία
τώρα που μεγάλωσε,
καθαρίζει τα σφαγεία.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Όλοι τον κορόιδευαν
πως δεν είχε τα μυαλά του,
τόσο, που καμιά φορά,
έκλαιγε μπροστά τους.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Μα ο Μηνάς ήταν θηρίο
κι ας τον λέγαν αλητήριο
και κερδίζει στο λαχείο
γύρω στο ένα εκατομμύριο.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Μα τον είπανε τρελό
που έδωσ’ όλα τα λεφτά του
για να χτίσει ένα σχολιό
κι εκκλησία στο χωριό του.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Κι έτσι, έφτασε ξανά
να τον δείχνουν σαν περνά,
να γελάνε τα παιδιά
και να τού πετάν λουλούδια
πάνω στ’ άσπρα του μαλλιά,
μα όμως, δεν τον νοιάζει πια.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι ευτυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.