Δεν είναι ακόμη άνοιξη έρχεται ο τρελός μ’ αβέβαια βήματα ευτυχισμένος δαφνοστεφανωμένος μ’ ένα κουτάλι κόκκινο κρασί απορεί με τα σύννεφα τα κλουβιά και τα φύλλα που μπήκαν βαθιά μέσα στα κάτασπρα του τα μαλλιά είναι χλωμός δε βλέπει.

Μέσα στις φυλλωσιές στο φλογισμένο χόρτο ανάμεσα σε σύρματα που τραγουδούν θλιμμένα ριγμένα τα ερωτικά πτώματα σαπίζουν σιγανά βογκώντας δένουν τα χέρια και σαπίζουν βογκώντας σιγανά.

Δε βλέπει στέκει πάνου σ’ ένα κομμάτι μάρμαρο τ’ ανάποδο το χελιδόνι και βλέπει τα ερωτικά πτώματα καθώς δένουν τα χέρια σιγανά βογκώντας και σαπίζουν στέκει και βλέπει τ’ ανάποδο το χελιδόνι.