Σε μιαν εκστατική αγκαλιά φυτρώσαμε με αναστεναγμένες ανεμώνες

—«Με κοιμισμένες πέτρες βασιλιάς σε ματωμένους κήπους»

κυλάει το μαύρο τόπι ο ήλιος μες στη θάλασσα

δαιμονισμένα ψάρια πένθιμα το κοιτούν καίγοντας το ασήμι

ένα μεγάλο δέντρο φυτρώνει ξάφνου στο βυθό χιονίζει μες στα μάτια μου χρυσάφι

—«Με κοιμισμένες πέτρες βασιλιάς σε ματωμένους κήπους»