Άραγε ο πνιγμένος
με το ριγέ άσπρο κοστούμι στη γωνία
να είμαι εγώ;

άκουσα τη φωνή του μακρινού πατέρα μου
έσπασα το ρολόγι
έβγαλα από μέσα
πλήθος μικρές ροδίτσες κι ελατήρια

άπλωσα τις καραμέλες πάνω στο τραπέζι
πράσινες κίτρινες κόκκινες
βγάζουν μικρές αόρατες φωνές
σαν ζωα

μια γάτα κόκκινη ξάφνου αγρίεψε
όρμησε και μου σκίζει τα βιβλία

άπλωσα την καρδιά μου πάνω στο τραπέζι
την έκοψα στα δύο μ’ ένα ψωμομάχαιρο

ύστερα ξάπλωσα λουλούδια μέσα στη μπανιέρα

ύστερα έπεσα να κοιμηθώ.