Σκίζω τις κουρτίνες της σιωπής
Μήπως δυο κουβέντες και μου πεις
Πίνω ότι βρίσκω πίνω να ξεχάσω
Νιώθω πια στην τρέλα πως θα φτάσω

Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Τον εαυτό μου τέτοιες ώρες τον μισώ
Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Φταίει και τ’ όνειρο που τ’ άφησες μισό

Σκίζω τις κουρτίνες της σιωπής
Μήπως και στο δρόμο μου φανείς
Κάνω κάτι σκέψεις που με κρυφολιώνουν
Όνειρα της νύχτας που σκοτώνουν