Γυρίζω γύρω γύρω ματωμένος
μες στο φεγγάρι του ύπνου μου

ασπρίζει μέσα μου η φωτιά

άγριο σπίτι της κούκλας
με τις πασχαλιές
το πόρφυρό σου μάτι υψώνοντας
μ’ εξουθενώνεις

δέντρα που καίτε τα πορτοκάλια
σαν κεριά
στην παγωμένη σας βροχή
θ’ αναπαυτώ

ασπρίζει μέσα μου η φωτιά
καυτό μες στην καρδιά μου
στάζει το κερί

και συ μαρμάρινο φεγγάρι

με ραγίζεις.