Νυχτερινά σώματα καθώς ανάβουν και σβήνουν οι δρόμοι τα μάτια σβήνουν κι αυτά ενώ τα σύννεφα ανακατεύονται και κατεβαίνουν κλειστά καφενεία δυο άνθρωποι μαζί πιο κάτω τρεις άνθρωποι μαζί και πιο κάτω τέσσερες άνθρωποι ένα πρόσωπο ξεχασμένο έν’ άλλο χθες απαντημένο άτονο απελπισμένο δεν το θέλω ένα στόμα που ξέρει να βρίσκει την πληγή της ψυχής ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ πρέπει να κάψουμε τα χέρια μας τη νύχτα αυτή των φαντασμάτων και της μαύρης πίκρας