Ρίχνανε πρώτα τα σκοινιά στις τέσσερες γωνιές που ασπρίζανε τα τέσσερα τα πρόσωπα χτυπούσανε τα χέρια και προχωρούσαν απ’ τις τέσσερες γωνιές και μάζευαν τα σύννεφα έτσι έμεινε το δάπεδο γυμνό έπειτα αρχίζαν να περνούν οι μαύροι πετεινοί ένας ένας αφήνοντας ένα ρυάκι αίμα κόκκινο σαν χάνονταν ρολόγια αρχίζαν να πυροβολούνε άδικα και σκότωναν στην τύχη φεγγάρια ουρλιάζαν προσφέρανε κι εκρηχτικά τριαντάφυλλα που σκάζαν και ματώνανε τα χέρια η αγωνία τα πρόσωπα σιγά σιγά χάναν τα μάτια τους τα φρύδια κι έπειτα το στόμα τα δόντια και τα τσίνορα γίνονταν κάτασπρα όπως και τα ρούχα τους όπως και τ’ άσπρα δέντρα όπως και το λιβάδι όπως όλα Άσπρα .