Τα παγωμένα χέρια ψάχνουν τα σύννεφα βρίσκουν το μύλο μέσα στα σύννεφα να γυρίζει δίχως φτερά βρίσκουν το φάντασμα της καμινάδας δίχως κεφάλι βρίσκουν το σταυρό της άγριας φοβέρας το τρύπιο πιθάρι της βροχής βρίσκουν ακόμα το φεγγάρι της άνοιξης σβησμένο να καπνίζει με γύρω γύρω του πασχαλιές τα παγωμένα χέρια πιάνουν το νήμα της Αριάδνης και τότε βρίσκουν τσακισμένη κομματιασμένη την ξύλινη αγελάδα της βασίλισσας κι ακόμα βρίσκουν μέσα στα σύννεφα πώς να το πω

τα ίδια της μάτια άγρια τρελά και διψασμένα

σαν αστραπές