Σα ρόδι αίμα ξάφνου ανοίγει η ζωή

βογκούσε βαθιά κρυμμένη η ανοιξιάτικη νεκρή φωνή μου

βρόχος ο ήλιος έσταζε πικρό στο στόμα μου

και οι ποιμένες σαν μ’ αντίκριζαν κρύβονταν φοβισμένοι

ένας ένας .