Το φάντασμά μου τώρα αναζητώ

κλεμμένο απ’ το σκελετό μου
το φάντασμα που πέταγε με τ’ ασημένια του φτερά
γέμιζε τη φωνή μου αίμα
έσερνε λίμνες μαγνήτιζε πουλιά αυτό το φάντασμα
εγώ κλεμμένο απ’ το δικό μου σκελετό αναζητώ
μέσα σε λίμνες που δεν έχω ξαναδεί
και στων πουλιών το δέρμα σα μαύρο σπίρτο
διπλωμένο καμένο τελειωμένο
αναζητώ το φάντασμά μου το δικό μου σκελετό
δίχως το γέλιο με το γέλιο τελειωμένο
με τη φωνή μου που πάει τώρα να χαθεί
εγώ το φάντασμά μου εγώ ο κλέφτης
το σπίρτο το καμένο φωνάζει
ο σκελετός μου .
—Ζήτω!
θέλει το φάντασμά του.

Αναζητώ.