Κάποτε μέσ’ απ’ το σύννεφο βγαίνει ένα πουλί περνάει πάνω από τα σπίτια και κατεβαίνει στην πόλη άλλοτε χρόνια έμεινε φυλακισμένο μες στο φεγγάρι γι’ αυτό κι είναι πολύ πικραμένο πολύ λαμπερό μ’ ένα μεγάλο μονάχα όμορφο γυναίκειο μάτι.

Μέσ’ απ’ το σύννεφο κατεβαίνει μες στη βροχή περνάει σα φάντασμα πάνω απ’ τα σπίτια στους δρόμους το κράζουν πουλί πουλί της βροχής δε στέκεται πουθενά γιατί αν σταθεί χιλιάδες σκορπισμένα δάχτυλα το δείχνουν γιατί είν’ ένα πουλί σκληρό που βάφτηκε μ’ αίμα π’ αγριεμένο στην πόλη κατεβαίνει με τη βροχή κι ένα πανέμορφο έχει γυναίκειο μάτι.

Γι’ αυτό και οι γυναίκες ταράζονται μόλις το δουν άλλες όμως το κρύβουν μες στους καθρέφτες τους άλλες το κρύβουν σε βαθιά συρτάρια κι άλλες βαθιά μες στο σώμα τους έτσι δε φαίνεται δεν το βλέπουν οι άντρες που τις χαϊδεύουν το βράδυ ούτε το πρωί σα ντύνονται μπροστά στον καθρέφτη δεν το βλέπουν γιατί είναι ένα πουλί πολύ πικρό πολύ λαμπερό πολύ φοβισμένο .