Θα σ’ αγαπώ και θα `χουν φύγει
όλοι σου οι φόβοι και τα ρίγη.
Ζωή θα ζεις παραμυθένια!
Καμιά ποτέ δε θα `χεις λύπη∙
πόνος και βάσανο θα λείπει
απ’ τη ζωή σου τη μελένια!

Και, τόσο ανέμελη που θα `σαι,
στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι
μ’ ένα χαμόγελο στο στόμα…
Κι αυτό το γέλι', όταν ξυπνήσεις
και τη μορφή μου αναζητήσεις,
στα χείλη σου,
στα χείλη σου θ’ ανθίζει ακόμα!

Ζώα, πουλιά, δέντρα και δάση
κι όλα τα πλάσματα στην πλάση
θα `ναι δικοί μας, θα `ναι φίλοι!
Έτσι κι εσύ θα μ’ αγαπήσεις
και, σα λουλούδι, θα ανθίσεις,
όταν φιλώ,
όταν φιλώ τα δυο σου χείλη!