Άνοιξε τα μάτια ξένε
κοίτα μέσα μου στο ατέλειωτο κενό,
Άκου όλα αυτά που λένε
τα θεριά που κρύβω στο μυαλό.

Κοίτα αυτή την πόλη ξένε
κοίτα την τη βασίλισσα των σκουπιδιών.
Δες τους πως θρηνούν και κλαίνε
τη ζωή που χάσαν των παραμυθιών.

Δεν έχω αλήθεια τρόπο να σου πω τι έχει αλλάξει
δεν έχω ιδέα τι απ’ το χέρι μου περνά,
δεν ξέρω ακόμη τι κρατάς και τι έχεις πετάξει,
δεν ξέρω αν κάτι πια απ’ όλα αυτά μετρά.

Κοίτα την πόλη ξένε και τα δίποδα σκουπίδια,
για τα μεγάλα λόγια πέρασε ο καιρός.
Άλλαξε τώρα ή κάνε μια από τα ίδια..
δεν έχει πίσω πια ότι υπάρχει είναι εμπρός.