Και στ’ άσπρα νέφη τώρα μολυβένια,
στη μολυβένια γης πό `γινεν άσπρη
τηράω ενός πολέμου σκληρήν έννοια,
μα θά `ρθει της ανοίξεως χρυσό τ’ άστρι,

το πάντοτε για την καρδιά μου ξένο,
που θά βρει το μυαλό μου αναλυμένο!