Είχα έναν πατέρα, τι καλό πατέρα.
Δούλευε όλη μέρα, δούλευε νυχτέρια
κι είχε τρύπια χέρια.

Των φτωχών η πείνα τον στενοχωρούσε.
Κι αφού δεν μπορούσε νηστικούς να βλέπει,
είχε τρύπια τσέπη.

Και το λέω στη νύχτα, και το λέω στη μέρα
το παράπονό μου:
Σ’ έπιασαν, πατέρα, σαν εχθρό του νόμου.
Σ’ έβρισαν "προδότη" κι όταν σε δικάσαν,
σε ποινή θανάτου σε καταδικάσαν.

Στην καρδιά του σφαίρα ήταν ότι πρέπει.
Πλήρωσες, πατέρα, την απλοχεριά σου.
Τρύπια ήταν η τσέπη, τρύπια ήταν τα χέρια,
τρύπια κι η καρδιά σου.