| |
emotion
13-06-2021 09:40 | Αυτό το τραγούδι το άκουγα από μικρή !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | netriofron
27-03-2018 11:45 |
Χορός / Ρυθμός / Είδος : Χασαποσέρβικος. Λαϊκό. Ποίηση.
1η : 1972 = Μιχάλης Βιολάρης (= Μιχαήλ Κυριακού) + Χορωδία , , Ενορχήστρωση & πιάνο : Λίνος Κόκοτος
1996 = 4φωνη Ευρωπαϊκή Χορωδία Ι.Ν. Αγίας Κυριακής Αλεξανδρούπολης ,υπό τον Βασίλειο Γρένδα , ------------- στο 2πλο CD ''4φωνη Ευρωπαϊκή Χορωδία - 7 Χρόνια παρουσίας (1999-2006)''
ΠΗΓΕΣ = [ https://www.discogs.com/search/?q=%CE%A4%CE%B1+%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%B1&type=release ] - - - - - [ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82 ] | netriofron
15-02-2017 11:09 | Απο τη συλλογη ποιηματων ,του Οδυσσέα Ελύτη (= Οδυσσέας Αλεπουδέλης) , με τιτλο "Τα ρω του ερωτα", του 1972.
Λίνος Κόκοτος :
....... με καλεί, λοιπόν, στην εταιρεία ο Πατσιφάς και μου δίνει δύο ποιήματα… Το πρώτο ήταν «Τα τζιτζίκια» και το δεύτερο «Το ερημονήσι». Τα διάβασα. Το «Τα τζιτζίκια» είχε μια διάσταση, ένα άνοιγμα, για να γίνει ένα γρήγορο τραγούδι. Τα διαβάζω και φτάνοντας στο τέλος ψάχνω να βρω ποιος έγραψε τους στίχους. Δεν βλέπω κάτι και μου έκανε εντύπωση. «Καλά γιατί δεν γράφει το στιχουργό;», ρώτησα. «Ποιος είναι;». «Δεν σου λέω».
Φευγω και κάποιο πρωί, σηκώνομαι και κάθομαι στο πιάνο. Ξεκινάω να παίζω την εισαγωγή, όχι τα λόγια, τα λόγια όμως ήταν αυτά που μου είχαν δώσει το ρυθμό! Μέσα σε τρία λεπτά είχα παίξει «Τα τζιτζίκια» ακριβώς όπως αργότερα ηχογραφήθηκαν. Ακόμα και τα ακόρντα, δεν άλλαξα τίποτα.
Πήγα στον Πατσιφά. «Τα ετοίμασα. Θες να τα ακούσεις;», του λέω και καθόμαστε στο πιάνο. Τα ακούει, και ο Πατσιφάς έχοντας κρίση, του άρεσαν. «Τώρα, μου λέει θα σου πω ποιανού είναι». Περιμένοντας να ακούσω ένα οποιοδήποτε όνομα, μου λέει του Οδυσσέα Ελύτη. Μου κόπηκαν τα πόδια. Έπαθα την πλάκα μου, με καταλαβαίνετε. Έβαλα τα χέρια μου στο κεφάλι, 25 χρονών παιδί ήμουνα, και είπα «Δεν είναι δυνατόν» «Θα κανονίσουμε μία συνάντηση μαζί με τον ποιητή για να τα ακούσει» Μου ξανακόπηκαν τα πόδια. «Και πώς θα τον συναντήσω; Πώς θα τον αντικρίσω αυτόν τον άνθρωπο;». Εν πάση περιπτώσει, μετά από λίγες μέρες έρχεται και ο ποιητής και κάθομαι στο πιάνο. Το πιάνο ακουμπούσε στον τοίχο όπου δεν υπήρχε κάποιος καθρέφτης ώστε να βλέπω αντιδράσεις. Παίζω «Τα τζιτζίκια» και πριν να φτάσω στο δεύτερο ρεφρέν νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου. «Μπράβο παιδί μου», μου λέει «έβγαλες το Αιγαίο, μπράβο!» Γυρίζει στον Πατσιφά και του λέει «Αλέκο και τα υπόλοιπα τραγούδια να τα δώσεις στο Λίνο». Και ένιωσα όμορφα, γιατί εκείνη τη στιγμή έδωσα εξετάσεις. Και επιλέχθηκα χωρίς να μεσολαβήσει κάποιος ή κάτι. Ίσως να τα είχαν δώσει και σε άλλους, δεν το γνωρίζω. Ωστόσο εγώ νιώθω ότι έδωσα εξετάσεις και τις ειχα περασει !!
Στη συνέχεια πήγαινα, και ακόμη δεν το πιστεύω, στο σπίτι του Ελύτη προκειμένου να ακούσει και τα υπόλοιπα τραγούδια. Εγώ, βέβαια, ντρεπόμουν ακόμη και να τον κοιτάξω στα μάτια και το κατάλαβε. «Νεαρέ, αυτή την εποχή είμαστε συνεργάτες, δουλεύουμε για τον ίδιο σκοπό», μου είπε βάζοντας με στην ίδια θέση με αυτόν. Ποιος θα έλεγε κάτι τέτοιο; Μόνο ένας σπουδαίος και σοφός άνθρωπος. Αυτός ήταν ο Οδυσσέας Ελύτης!
Ξέρετε τι μου είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης ;
«Λίνο, αυτά τα τραγούδια τα έγραψα για να τα τραγουδάνε γέροι και παιδιά. Θέλω να μείνουν σαν παραδοσιακά. Ας μην ξέρουν ποιος τα έγραψε» ..... | Ανώνυμο σχόλιο
02-05-2005 | Αχ Ελλάδα με τα νησιά σου... |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
