Δρόμος μακρύς της μοναξιάς
και πως να μην τρομάξεις
πως να μην αναρωτηθείς
στην άκρη του αν θα φτάσεις.

Τη δίψα για την αγκαλιά
με ποιο νερό να σβήσεις
κι αυτή την πείνα για στοργή
με τι να πολεμήσεις.

Κράτα τα μάτια σου ψηλά να φτάσουν ως τον ήλιο
διάφανα όνειρα στο φως μοιάζουν με κεχριμπάρι.
Κράτα το βλέμμα σου μπροστά και μη γυρίζεις πίσω
όλα πηγαίνουν κι έρχονται για της ψυχής τη χάρη.

Δρόμος τραχύς της μοναξιάς
μα είναι κι ευλογημένος
'κει τον εαυτό του συναντά
της γης ο ηττημένος.

'Κει ξαποσταίνει η καρδιά
σαν χάνεται η αγάπη,
μόνη στην πρώτη της στιγμή
και στη στερνή που θα `ρθει.

Κράτα τα μάτια σου ψηλά να φτάσουν ως τον ήλιο
διάφανα όνειρα στο φως μοιάζουν με κεχριμπάρι.
Κράτα το βλέμμα σου μπροστά και μη γυρίζεις πίσω
όλα πηγαίνουν κι έρχονται για της ψυχής τη χάρη.