Δυο κύματα με πήραν αλλά πίσω δε με φέραν,
στενέψαν οι ορίζοντες πολύ.

Σαν την ιτιά είσαι εσύ, αγάπη μου γλυκιά,
σαν ήλιος η ματιά σου,
τα χέρια σου είναι σαν τα γιασεμιά,
μ’ αγγίζει φλόγα.

Δυο κύματα με πήραν αλλά πίσω δε με φέραν,
στενέψαν οι ορίζοντες πολύ,
δυο κύματα με πήραν αχ, και πίσω δε με φέραν
κι απόμεινα μονάχη μου ξανά.

Στείλε μου σημάδια και θα βγω ξανά
στην άκρη απ’ τ’ αεράκι,
τα χείλη σου να ξαναδώ,
στη φλόγα τους να πέσω.

Δυο κύματα με πήραν αλλά πίσω δε με φέραν,
στενέψαν οι ορίζοντες πολύ,
δυο κύματα με πήραν αχ, και πίσω δε με φέραν
κι απόμεινα μονάχη μου ξανά.