Άδικα νομίζεις θα ξεχάσαις
όσα ζήσαμε παλιά,
άδικα τις νύχτες σου θα ψάχνεις
μία ξένη αγκαλιά.

Κι ύστερα να λες στους φίλους σου
πως μακριά μου δεν μπορείς
και μετά απ’ όσα έχεις κάνει
θέλεις να με προκαλείς.

Α, γιατί με κάνεις και πονώ,
α, αφού για σένα μόνο ζω,
α, τι να πω.

Το ξέρω ότι μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς,
μ’ αγαπάς και για μένα πεθαίνεις,
μα πες μου τώρα πού το πας, πού το πας, πού το πας,
πού το πας και με τρελαίνεις,
το ξέρω ότι μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς,
μ’ αγαπάς και για μένα πεθαίνεις,
μα πες μου τώρα τι ζητάς, τι ζητάς, τι ζητάς,
τι ζητάς και μ’ αρρωσταίνεις.

Κάποτε μού έλεγες,
πως πάντα θέλεις να `μαστε μαζί,
τώρα πια να προσπαθείς να κάνεις
τη δική σου τη ζωή.

Κάποτε δεν ήθελες, μωρό μου,
να μη φεύγω μακριά,
τώρα πια θέλεις να αποφύγεις
τη δική μου τη ματιά.

Α, γιατί με κάνεις και πονώ,
α, αφού για σένα μόνο ζω,
α, τι να πω.

Το ξέρω ότι μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς,
μ’ αγαπάς και για μένα πεθαίνεις,
μα πες μου τώρα πού το πας, πού το πας, πού το πας,
πού το πας και με τρελαίνεις,
το ξέρω ότι μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς,
μ’ αγαπάς και για μένα πεθαίνεις,
μα πες μου τώρα τι ζητάς, τι ζητάς, τι ζητάς,
τι ζητάς και μ’ αρρωσταίνεις.