Απόψε χτύπησες την πόρτα μου δειλά
μα αυτό το χτύπημα δεν ήταν το δικό σου.
Δυο λόγια είπες απ’ το κρύο ποιο ψυχρά
γι αυτό δεν έβγαλες ίσως και το παλτό σου.

Κι εγώ σκεφτόμουν όλα αυτά που μοιραστήκαμε
τότε που φώναζες στους δρόμους σ’ αγαπώ.
Κι εγώ σκεφτόμουν όλα αυτά που μοιραστήκαμε
συγγνώμη σου είπα μια τελευταία χάρη σου ζήτω,
μια τελευταία χάρη μόνο σου ζήτω.

Φύγε, άνοιξ’ την πόρτα και φύγε
και μην γυρίσεις πίσω να δεις
μην προσπαθήσεις κάποιο ψέμα να πεις.
Φύγε, άνοιξ’ την πόρτα και φύγε
και μην γυρίσεις πίσω να δεις
μην προσπαθήσεις κάποιο ψέμα να πεις,
τέτοιο τέλος αξίζουμε εμείς.

Απόψε ήρθες, γιατί ήρθες τι να πεις
τα λόγια ντρέπονται να βγούνε απ’ το στόμα.
Είπες πως κάποτε θα έρθεις να με βρεις
πως λίγο χρόνο χρειάζεσαι ακόμα.

Κι εγώ σκεφτόμουν όλα αυτά που μοιραστήκαμε
τότε που φώναζες στους δρόμους σ’ αγαπώ.
Κι εγώ σκεφτόμουν όλα αυτά που μοιραστήκαμε
συγγνώμη σου είπα μια τελευταία χάρη σου ζήτω,
μια τελευταία χάρη μόνο σου ζήτω.

Φύγε, άνοιξ’ την πόρτα και φύγε
και μην γυρίσεις πίσω να δεις
μην προσπαθήσεις κάποιο ψέμα να πεις.
Όχι χάδια ούτε φιλιά και λόγια εξόδου φυγής
ποιος στα ζήτησε αυτά που `ρθες απόψε να πεις
δώσ’ μου ένα τέλος να ειν’ αντάξιο της κάθε στιγμής.

Φύγε, άνοιξ’ την πόρτα μην γυρίσεις να δεις
ποιος στο είπε ότι ψάχνω να κρυφτώ της πληγής.
Άνοιξε’ την πόρτα και φύγε,
φύγε και μην γυρίσεις πίσω να δεις
μην προσπαθήσεις κάποιο ψέμα να πεις.
Φύγε, άνοιξ’ την πόρτα και φύγε
και μην γυρίσεις πίσω να δεις
μην προσπαθήσεις κάποιο ψέμα να πεις,
τέτοιο τέλος αξίζουμε εμείς.
Φύγε.