Απόψε που επλάγιασα χωρίς λεφτά και σπίτι,
απόψε που ξεπάγιασα στον δρόμο, σαν σπουργίτι,
θέλω ν’ ανέβω στο βουνό, στην ερημιά να κλάψω
και με παράπονο πικρό, ναι, πικρό,
στον κόσμο να- στον κόσμο να φωνάξω.

Άνθρωποι, άνθρωποι, γιατί,
στο μίσος σας, με πνίξατε,
τί έφταιξα, τι έκανα
κι αγάπη δε μου δείξατε,
άνθρωποι, άνθρωποι, γιατί,
μέσ’ στον γκρεμό, με ρίξατε.

Θέλω ν’ ανέβω στο βουνό, στην ερημιά να κλάψω
και με παράπονο πικρό, ναι, πικρό,
στον κόσμο να- στον κόσμο να φωνάξω.

Άνθρωποι, άνθρωποι, γιατί,
στο μίσος σας, με πνίξατε,
τί έφταιξα, τι έκανα
κι αγάπη δε μου δείξατε,
άνθρωποι, άνθρωποι, γιατί,
μέσ’ στον γκρεμό, με ρίξατε.