Βρέχει κι είμαι παγωμένος και μου λείπεις,
στα δεσμά, νιώθω, δεμένος, άγριας λύπης,
δεν ακούω τις ειδήσεις, τις φοβάμαι,
δεν γυρνώ στις αναμνήσεις, με πονάνε,
λέω στον ήλιο που δε βλέπω, "γειά σου ήλιε",
λέω στο φίλο που δεν έχω, "γειά σου φίλε".

Αύριο που θα ξυπνήσω θα `χει ήλιο,
αύριο θ’ αποκτήσω κάποιο φίλο.

Είναι οι τσέπες μου γεμάτες με λαχεία,
θα κληρώσουν’ και για μένα ευτυχία.

Πάλι σήμερα βραδιάζει κι είμαι μόνος
κι ένα γύρω σιγοβράζει ίδιος πόνος,
περπατάω και τα πόδια μου πονάνε
και δεν άκουσα σε σπίτι να γελάνε.

Άκουσα τηλεόραση, χαρές και γέλια,
πληρωμένα γέλια και ηχογραφημένα,
λέω στ’ άστρα που δεν βλέπω "καλά πάω",
λέω στο ταίρι που δεν έχω "σ’ αγαπάω".

Αύριο που θα ξυπνήσω θα `χει ήλιο,
αύριο θ’ αποκτήσω κάποιο φίλο.

Είναι οι τσέπες μου γεμάτες με λαχεία,
θα κληρώσουν’ και για μένα ευτυχία.