Δεν είναι πως μισώ την αγκαλιά σου,
είναι που θέλω να σωθώ απ’ τα πικρά φιλιά σου,
δεν είναι πως κοντά σου σιγολυώνω,
είναι που τώρα πια εγώ σ’ αγγίζω και ματώνω,
είναι που τώρα πια εγώ σ’ αγγίζω και ματώνω.

Είναι στιγμές που σε ζητώ
κι άλλες που θέλω να ξεφύγω,
σε δύο δρόμους οδηγώ
μα στο δικό σου καταλήγω,
είναι στιγμές που σε ζητώ
κι άλλες που φεύγω μακριά σου,
το ξέρω πως ακροβατώ,
θύμα κι εγώ τού έρωτά σου.

Δεν είναι πως δεν είσαι πια το πάθος μου,
είναι που κάνω συνεχώς εγώ το ίδιο λάθος,
δεν είναι πως το χάδι σου είναι κρύο,
είναι που δεν μπορώ να πω το τελευταίο "αντίο",
είναι που δεν μπορώ να πω το τελευταίο "αντίο".

Είναι στιγμές που σε ζητώ
κι άλλες που θέλω να ξεφύγω,
σε δύο δρόμους οδηγώ
μα στο δικό σου καταλήγω,
είναι στιγμές που σε ζητώ
κι άλλες που φεύγω μακριά σου,
το ξέρω πως ακροβατώ,
θύμα κι εγώ τού έρωτά σου.

Είναι στιγμές που σε ζητώ,
είναι στιγμές που σε ζητώ
κι άλλες που θέλω να ξεφύγω,
σε δύο δρόμους οδηγώ
μα στο δικό σου καταλήγω.