Η μοίρα μου `στησε καρτέρι
μες στη ζωή κάποια βραδιά
κι έγινε ο πόνος μου μαχαίρι
που μου καρφώνει την καρδιά.

Απ’ της αγάπης το καμίνι
μονάχα η στάχτη έχει μείνει.
Μονάχα η στάχτη έχει μείνει.
απ’ της αγάπης το καμίνι.

Δεν έχω πια που ν’ ακουμπήσω
δεν έχω πια που να σταθώ
όπου τα μάτια κι αν γυρίσω
μέσα στ’ αγκάθια θα βρεθώ.

Κι είμαι σαν βάρκα τσακισμένη
στην αμμουδιά την ξεχασμένη.
Στην αμμουδιά την ξεχασμένη
είμαι σαν βάρκα τσακισμένη.