Από τη Θράκη, βρε παιδιά,
από την Πιερία
εβγήκεν η Θρησκεία.

Κι έσυραν αύραι στου Θρακιά
απ’ την χρυσή της δάδα
μια σπίθα στην Ελλάδα.

Και την εσπείρανε κοντά
στην παλαιάν Αθήνα,
στην πρώτην Ελευσίνα.

Κι εγίνη φως στα σκοτεινά
κι εφάνηκ’ εκεί κάτου
ο Δίας κι η γενιά του.

Γι’ αυτό, καθείς ας προσπαθά
το φως να φέρει τώρα
στην πρώτη του τη χώρα!

Θρακών Άσμα
από τη Θράκη, βρε παιδιά,
απ’ τον Ορφέα εγίνη
η πρώτη ψαλτοσύνη.

Και της Μαρίτσας τα νερά
την σύραν γάλι γάλι
ως κάτω στ’ ακρογιάλι.

Και την επήραν τα νησιά
με την δική μας λύρα,
την νιόπανδρη και χήρα.

Κι αυτή πανδρεύθηκε ξανά
και γέννησε στα ξένα
τραγούδια ξακουσμένα.

Γι’ αυτό το μέτωπο ψηλά,
Θρακόπουλα καημένα
και ψάλλετε μ’ εμένα!